حسد...

بالاخره اونی که نباید اتفاق بیافته ..افتاد
..کاری کردی که آدم حالش از هر چی دوستیو ..دوست بودن و عشق و وفاداری بهم بخوره ...

تو که با خودت آدمهای دورت ...حرفهای مفتی که از دهنشون بی حساب کتاب صادر میشه و ...این همه مشکل میتراشی .. چرا سعی میکنی نسبت به کسی احساس مالکیت داشته باشی .. اونم یک مالکیت مسخره که فقط بلدی خرفهای گنده گنده تحویلش بدی ..
از خودم بدم می آد .. حس میکنم سالی عمرم و تباه کردم ..
هر چی سرمایه گذاری حسی عاطفی کردم تو با کارهای مضحک و افکار پوچ همه رو به باد دادی ..تصورنمیکردم بعد از اون همه وفادارانه و عاشقانه رفتار در دوستیو پایه گذاری یک رابطه درست و منطقی توام با عشقو محبت ...این طوری بشه روابطمون ..
من چطوری تو رو دوست دارم... تو چطوری من و ارزش میکنی...
اونم از دست نوشته های وبته که اسیر یک مشت خاطرات مرده است که چشمت دنبال حسنک و حسینکه ...اونی که داری قدرش رو نمی دونی ..میشنی حسرت داشته های قدیمیتو میخوری ..این هم یک نوع حماقت زنانه ... 
چه وقت میخوای چشمات و باز کنیو واقعیت و ببینی ..خدا میدونه ؟
بهر حال ..دیگه بسه ..خسته ام میفهمی ..خسته ..
بهت گفته بودم طاقت دوری و تنهایی ندارم ..
طاقت انتظار برام زجرآوره میفهمی زجر آور...ولی تو هیچ وقت نفهمیدی..یعنی نخواستی که بفهمی ...همه کارات ..رفتارت ..حتی درس خوندنتو موفقیت کسب کردنت برای اینکه به یک سری آدم که گذشتت و تباه کردن بفهمونی تو آدم حسابی هستی و اونا انگلن ..
فرض کن این طور باشه ..برای اونا چه اهمیتی داره تو چی بودی و چی خواهی شد ...اونا  تو رو از زندگی شون حذف کردن تو هم اونا رو دیگه دنبال چی هستی...
خیلی متاسفم ..نه برای تو که تو هیچ وقت از این کشاکش دست برنمیداری بلکه برای خودم که خیلی سعی کردم بهت مسیر درست بدم اما ..افسوس 
دوری و کناره گیریت از ارتباط سادمون ..تنها چیزی که تو زهن من جا میندازه وحشت از آینده است ..ازکجا معلوم  فردای زندگی همین مسخره بازی رو سرم در نیاری ...
از کجا معلوم همیت بی اهمیت بودن و بی تفاوتی باعث رنج من نشه که همیشه میشه و تو حربه دیگه ای نداری برای آزار من ...
نمیدونم ...
نمیدونم ...
من به درگاه خدا چه گناهی کردم که تو اینجوری ازیتم میکنی ...